padapada

moje życie wylało się na twe uda
w błysku światła umarła świadomość
coś tak oczywistego

najżywotniejsza cześć mej istoty
zawsze dziwi Cię i nie wiesz co z nią zrobić
ciepły strumień DNA na twych dłoniach

zaklęty w perlistych kroplach

masz cały wszechświat na swym brzuchu

o ostrym zapachu rozkoszy
wypłynął dla ciebie
przez ciebie
na ciebie

Powyżej będzie specjalny wiersz z dedykacją. W zasadzie na zamówienie. Dla koleżanki Kadary.

Lubię ten kawałek. Zawsze mnie pozytywnie nastraja. Zassałem sporo płytek Stasia i sobie zapuszczam od czasu do czasu. Zauważyłem, że moja dyskografia składa się prawie z samych smutów jakichś. Czasami fajnie smutów posłuchać, ale ile można? To potrafi zmulić nawet największego optymistę. Tak więc teraz, na miły Bóg...

Stanisław Soyka

Dlaczego nie mówimy o tym, co nas boli otwarcie
Budowa ściany wokół siebie - marna sztuka
Wrażliwe słowo, czuły dotyk wystarczy
Czasami tylko tego pragnę, tego szukam

Na miły Bóg, życie nie po to tylko jest, by brać
Życie nie po to, by bezczynnie trwać
I aby żyć siebie samego trzeba dać


Problemy moje, twoje, nasze, boje, polityka
A przecież każdy włos jak nasze lata policzony
Kto jest bez winy niechaj pierwszy rzuci kamień, niech rzuci
Daleko raj, gdy na człowieka się zamyka

Na miły Bóg...

Wiedziałem, że po wczorajszych jazdach bede miał dołek energetyczny. Więc mam. Nic mi się nie chce, ale przynajmniej wróciłem do praktyki. Czakry mnie napierniczją. Nawet mi się niechcieć niczego nie chce. W robocie coraz większe jaja. Boję się, że szefowa kiedyś nie wytrzyma i nas opierdzieli tak, że wszyscy pod lamperią bedziemy latać. Ale nie da się, no nie da. Jak te pindy się zaczną śmieć to nie da się utrzymać powagi. Nawet jak nie będziemy latać pod lamperią, to się wkurzy i poleci po premiach. A tego to bym bardzo nie chciał.