Szczęście jest zawsze w nieszczęściu

Dzisiaj znowu byłem nieszczęśliwy

Z duszą rozdartą na kawałki

Snułem historie, które nigdy się nie wydarzą

Że niby jesteśmy razem już do końca

Znowu opuściłem rzeczywistość

Żeby majaczyć coś poza swym ciałem

Łapać martwe wspomnienia

Z umysłem wypełnionym marszem pogrzebowym

Gdy zobaczyłem dno mych poszukiwań

Niespodziewanie przyszło olśnienie:

Szczęścia nie ma i nie będzie

Więc nie mam się czym martwić

Przecież nie szuka się tego, czego nie ma

I nie można stracić tego, czego nigdy się nie miało

Wtedy w sercu pojawiło się Światło

I objęło mój umysł śmiechem najszczerszym

Gdy umrę wyryjcie na mym grobie:

„Szczęśliwy brakiem Szczęścia”