Bez tytułu

Powiem szczerze, że weekend będzie należał do tych średnio udanych. Umysł pozbawiony ostrych bodźców związanych z imprezami, nowymi sytuacjami i ludźmi, pozostawiony samopas wchodzi na tereny, na których wolałbym go nie mieć. Wracają niefajne wspomnienia, zaczynają działać filtry. Staram się nie dać w to wciągnąć, staram się obserwować, ale umysł to przebiegła bestia. Od czasu do czasu przyłapuję się na tym, że dąłem się wkręcić w jakiś głupi film. Więc wracam do obserwowania i tak do zaje….

Zauważyłem, że z moją intuicją i umiejętnością wyczajenia ludzi jest coraz lepiej. Jakiś czas temu koleżanka zaczęła się kumplować z Taką Jedną. Jak tylko ją zobaczyłem, wiedziałem że będzie z tego kwas. Wystarczyło zamienić z nią kilka słów, żeby się upewnić, że dziewczyna jest niewiele warta. Powiedziałem to koleżance ale ta na przekór mi dalej kumplowała się z Taką Jedną. Skończyło się tym, że Taka Jedna wyniosła jej z domu kamerę i kilka stówek. Przykre to ale chce mi się mówić: a nie mówiłem?

Innym razem spotkałem się z A. w Katowicach przy piwku. A. była strasznie zakochana w swoim facecie. Pokazała mi jego zdjęcie. Krótkie spojrzenie i już wiem: facet ma ją za nic i o wierności nie ma co mówić. Powiedziałem jej to. Ona oczywiście, że nie mam racji. Kilka dni temu A. cała załamana. Facet potraktował ją jak szmatę, była mu potrzebna tylko do jednego. Smutne. A nie mówiłem?

Kolejna przygoda. M. zaczęła się spotykać z pewnym mostkiem. Gostka tego odradzałem jej ja oraz koleżanka. M. na przekór parła w to dalej. Widać było, że gość jest poryty. Wczoraj M. mówi mi, że facetowi odjebało i zaczął czytać jej maile sprzed pięciu lat wypytując, z którymi kolesiami się seksiła. W ogóle jej nie ufa i nie wierzy w żadne stwierdzenia dotyczące wierności. Wysyła serię siedmiu smsów, po czym nie pozwala na nie odpisać, bo zaraz wysyła smsa w stylu: czemu nie odpisujesz? Już mnie nie kochasz? Zrytek straszny z niego. A nie mówiłem?

Żeby jeszcze ta moja intuicja działała tak niezawodnie w przypadku kobiet…